زبان مادری، هویت فردی و سیاست فرهنگی جمهوری اسلامی

سخن از سیاست و زبان که می شود اگر از جمله اقلیتهایی باشید که به زبان مادری خود تحصیل نکرده باشید، اولین نکته ای که به ذهنتان متبادر خواهد شد سخن گفتن از حقی خواهد بود که از آن محروم شده اید. هرچند هم گفتمان هژمونیک زیر سوال بردن خود را تعجب آور ، غیرعاقلانه و بی معنی بداند باز هم نمی توان از مطرح نمودن آن صرفنظر نمود.

سمینارێک به بۆنەی ٢٥ی گەلاوێژ، ٧١ـەمین ساڵڤەگەڕی دامەزرانی حیزبی دێموکراتی کوردستانی ئێران، لە شاری "گێنت"ی وڵاتی بلژیک

کوردستان میدیا: بە بۆنەی ٢٥ی گەلاوێژ، ٧١ـەمین ساڵڤەگەڕی دامەزرانی حیزبی دێموکراتی کوردستانی ئێران، لە شاری "گێنت"ی وڵاتی بلژیک سێمینارێک لە سێ تەوەری تایبەتدا بەڕێوە چوو.

جیاکردنه‌وه‌ی تیکاب و سائین‌قه‌ڵا له میاندواو له بازنه‌ی هه‌ڵبژاردندا

وتووێژێکی کورت سه‌باره‌ت به جیاکردنه‌وه‌ی تیکاب و سائین‌قه‌ڵا له میاندواو له بازنه‌ی هه‌ڵبژاردندا له خولی داهاتوودا

حداقل و حداکثر (٢)

در بخش نخست این نوشتار به حداقل انگاشتن حداکثرها از سوی برخی از منتقدین سیاستهای حزب دمکرات کردستان ایران (حدکا) حزبی که در طول ٧١ سال گذشته رهبری جنبش ملی دمکراتیک کردستان در ایران را به عهده داشته‌است، پرداختم.

سمیناری "راسانی نوێ" لە بلژیک

سمیناری "راسانی نوێ" لە بلژیک بە بۆنەی ٢٥ی گەلاوێژ ٧١ـەمین ساڵڤەگەڕی دامەزرانی حیزبی دێموکراتی کوردستانی ئێران>
Semînara RASANA NÛ ya Rojhilat li Belgium, bi boneya 25ê Gelawêjê, 71mîn salveger avabûan PDKÎ...

چاودێرێکی سیاسی: لە ئێران شتێک بەناوی ئازادیی بیروڕا نییە

ئاهەنگەری گوتیشی "به باوه‌ڕی من له‌م پەیوه‌ندییه‌دا ئاڵوگۆڕه‌کانی ناوچه و وشیاریی نه‌ته‌وه‌یی خه‌ڵکی کوردستانی ڕۆژهه‌ڵات و ده‌ستپێکردنه‌وه‌ی قۆناغی نوێێ خه‌بات له رۆژهه‌ڵاتیش شوێندانه‌ره."

حداقل و حداکثر (یک)

چندی پیش دفتر سیاسی حزب دمکرات کردستان ایران(حدکا) بیانیه‌ای در رابطه با

فاز جدید مبارزاتی حزب متبوعش منتشر و در آن از عموم ایرانیان و احزاب و سازمانهای مخالف جمهوری اسلامی خواست که از مبارزات حزب مکرات کردستان ایران حمایت کنند. در آن بیانیه هم به وضوح آمده بود که هدف مبارزه حدکا، آزادی ایران است.

بعداز انتشار این بیانیه‌، احزاب، سازمانها و فعالین سیاسی ایرانی به فراخور اهداف و منافع سیاسی و زاویه دید خود به نقد بیانیه دفتر سیاسی حدکا پرداختند. در این نوشته به تمامی نقدها نمی‌پردازم فقط یک مورد که به باور من بحثی کلیدی و مورد توافق اکثریت قریب به اتفاق مخالفین جمهوری اسلامی که منتقد سیاستهای حزب دمکرات نیز می‌باشند، ایده ''امروز توافق بر اساس حداقلها''

فقط سوال...

چرا اعدام آن هم بصورت گروهی؟ اعدام مخالفین سیاسی و عقیدتی چه کمکی به رژیم اسلامی در تهران خواهد کرد؟ یا به تعبیری دیگر اعدام فعالین ملی و مذهبی چه منفعتی به رژیم خواهد رساند؟ اعدامهای اخیر تنفر قومی- مذهبی را بیشتر نخواهد کرد؟ چگونه می‌توان با وجود تنفر به همبستگی و با وجود بیگانی، فاصله و شکاف از اتحاد سخن راند؟ اقدامات تئوریک و عملی برای رسیدن به '' اتحاد '' چه بوده است؟ ایران و حیات این سرزمین و مردمانش از ٣٧ سال پیش و احیانا فقط تا ٣٧ سال دیگر خواهد بود؟ فرم سیاسی ایران همچون اکنون، از نوع '' جمهوری اسلامی'' باقی خواهد ماند؟ جنایات رژیم هیچ زیانی به روابط بین گروهی، زبانی، دینی و مذهبی، طبقاتی، اجتماعی مردمان ایران نخواهد رساند؟ اساسا جمهوری اسلامی توانایی ماندگاری با چنین کم و کیفی از حیث وجودی خود، خواهد داشت؟ اگر آری، پس مخالفت و مخالفین دچار چه سرنوشتی خواهند شد؟ اگر نه پس تکلیف مخالفین با خود

آنهم در رابطه با جمهوری اسلامی چه خواهد شد؟